-
1 poobija|ć
pf Ⅰ vt 1. (poniszczyć) to bruise [kolana, owoce]; to damage [meble, ściany]; (wyszczerbić) to chip [talerze, szklanki, tynk]- poobijał sobie kostki palców he bruised his knuckles- poobijane ściany/meble/garnki battered walls/furniture/pans a. cooking pots- poobijane jabłka bruised apples2. (tapicerką) to upholster [krzesła, fotele]; (blachą) to clad [drzwi, dachy]- poobijać krzesła skórą to upholster the chairs with leather- poobijać coś blachą to clad sth with sheet metalⅡ poobijać się [owoce] to become bruised; [osoba, twarz] to be battered; [talerze, szklanki, tynk] to chip- ściany się poobijały the walls were battered- poobijałem się cały I was all batteredThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > poobija|ć
См. также в других словарях:
poobijać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obić się wielokrotnie, w wielu miejscach : {{/stl 7}}{{stl 10}}Owoce poobijały się. Poobijał się na wybojach. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poobijać — dk I, poobijaćam, poobijaćasz, poobijaćają, poobijaćaj, poobijaćał poobijaćany 1. «obić, obtłuc wiele czegoś, obić coś dookoła, ze wszystkich stron; poobtłukiwać» Poobijane naczynia, meble. 2. «obić, pokryć czymś wiele czegoś, kolejno» Poobijać… … Słownik języka polskiego
